تو آیا عاشقی کردی بفهمی عشق یعنی چه؟
تو آیا با شقایق بوده‌ای گاهی؟
نشستی پای اشکِ شمعِ گریان تا سحر یک شب؟
تو آیا قاصدک‌های رها را دیده‌ای هرگز،
که از شرم نبود شاد‌پیغامی،
میان کوچه‌ها سرگشته می‌چرخند؟
نپرسیدی چرا وقتی که یاسی، عطر خود تقدیم باغی می‌کند
چیزی نمی‌خواهد
و چشمان تو آیا سوره‌ای از این کتاب هستی زیبا،
تلاوت کرده با تدبیر؟
تو از خورشید پرسیدی، چرا
بی‌منت و با مهر می‌تابد؟
تو رمز عاشقی، از بال پروانه، میان شعله‌های شمع، پرسیدی؟
تو آیا در شبی، با کرم شب‌تابی سخن گفتی
از او پرسیده‌ای راز هدایت، در شبی تاریک؟
تو آیا، یاکریمی دیده‌ای در آشیان، بی‌عشق بنشیند؟
تو ماه آسمان را دیده‌ای، رخ از نگاه عاشقان نیمه‌شب‌ها بربتاباند؟
تو آیا دیده‌ای برگی برنجد از حضور خار بنشسته کنار قامت یک گل؟
و گلبرگ گلی، عطر خودش، پنهان کند، از ساحت باغی؟
تو آیا خوانده‌ای با بلبلان، آواز آزادی؟
تو آیا هیچ می‌دانی،
اگر عاشق نباشی، مرده‌ای در خویش؟
نمی‌دانی که گاهی، شانه‌ای، دستی، کلامی را نمی‌یابی ولیکن سینه‌ات لبریز از عشق است…
تو پرسیدی شبی، احوال ماه و خوشه زیبای پروین را؟
جواب چشمک یک از هزاران اخترِ آسمان را، داده‌ای آیا ؟!
ببینم، با محبت، مهر، زیبایی،
تو آیا جمله می‌سازی؟
نفهمیدی چرا دل‌بستِ فالِ فالگیری می‌شوی با ذوق!
که فردا می‌رسد پیغام شادی!
یک نفر با اسب می‌آید!
و گنجی هم تو را خوشبخت خواهد کرد!
تو فهمیدی چرا همسایه‌ات دیگر نمی‌خندد؟
چرا گلدان پشت پنجره، خشکیده از بی‌آبیِ احساس؟
نفهمیدی چرا آیینه هم، اخمِ نشسته بر جبینِ مردمان را برنمی‌تابد؟
نپرسیدی خدا را، در کدامین پیچ، ره گم کرده‌ای آیا؟
جوابم را نمی‌خواهی تو پاسخ داد، ای آیینه دیوار!!؟
ز خود پرسیده‌ام در تو!
که عاشق بوده‌ام آیا!!؟
جوابش را تو هم، البته می‌دانی
سکوت مانده بر لب را
تو هم ای من!
به گوش بسته می‌خوانی

با شجاعت به سوی هدف قدم بردار و از انتقاد دیگران مهراس. خداوند در شبهای بی خوابی با تو خواهد بود و قطرات اشک را با عشق خود از گونه هایت خواهد زدود خداوند با شجاعان است.

می اندیشم زندگی رویاییست و بال و پری دارد به اندازه عشق...بیاندیش اندازه عشق در زندگیت چقدر است ؟ در کجای زندگیت است ؟ ... دلم به حال عشق می سوزد . چرا سالهاست  کسی را عاشق ندیدم ؟ ... مگر نمی دانیم برای هر کاری عشق لازم است . هر روز دوست داشتن را به فردا می انداختی و حالا می بینی دیگر فردایی وجود ندارد . سالها چشمت را به رویش بسته بودی و نمی دانستی و یا شاید نمی فهمیدی . امروز حرف حقیقت را باور می کنی... اما افسوس که خیلی زودتر از آنچه فکر می کردی دیر شده!!!

قرار شـد اشکـَنـَـک باشد و سر شکستـَنَـک اما این بازی که تو راه انداختی

... سراسر دل شکستنـَـک بود و بس!

میگن هیچ عشقی تو دنیا مثل عشق اولی نیست میگذره یه عمری اما از خیالت رفتنی نیست داغ عشق هیچکی مثل اون که پس میزنتت نیست چه بده تنهاشی وقتی هیچ کسی هم قدمت نیست

آهسته گفت: خدانگهدارت . در را بست و رفت . . . . آدمها چه راحت مسئولیت خودشان را به گردن خدا می اندازند. .

سهراب قایق دیگر جوابگو نیست.... کشتی باید ساخت!!! این جا مثل من زیاد است  !!!

در ساحل قلبها،این جای پای مهربانان است که میماند و گرنه موج روزگار هر ردپایی را پاک میکند...

وقتی من آن مشترک مورد نظر نیستم...چه فرقی دارد در دسترس باشم یا نباشم...

ساعت ها به این می اندیشم که چرا زنده ام؟؟؟مگر نگفته بودم که بی تو میمیرم؟؟؟خدا یادش رفته است که مرا بکشدیا قرار است برگردی!!!

روز های دور از تو را هرگز نخواهم شمرد تا همیشه بگویم همین دیروز بود!!

بیچاره سنگی که از دست کودک رها میشود،نمیداند دل کودک را بشکند یا سر قناری؟!

زندگی وقت کمی بود و نمیدانستیم

همه عمر دمی بود و نمیدانستیم

حسرت رد شدن ثانیه های کوچک

فرصت مغتنمی بود و نمیدانستیم

تشنه لب عمر به سر رفت به قئل سهراب

آب در یک قدمی بود و نمیدانستیم

گفتمش دل میخری؟پرسید چند؟

گفتمش دل مال تو تنها بخند

خنده کرد و دل ز دستانم ربود

تا به خود باز آمدم او رفته بود

دل ز دستش روی خاک افتاده بود

جای پایش روی دل جا مانده بود.

من هنوزم از بازی کلاغ پر میترسم؛ میترسم بگویم تو،وتو آرام بگویی پر...

ای دوست به جز عشق تو در سر من هوسی نیست.جز نقش تو بر صفحه ی دل نقش کسی نیست

بی خودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود

بی خودی حرص زدیم سهممان کم نشود

ما خدا را با خود،سر دعوا بردیم و قسم ها خوردیم

ما به هم بد کردیم،ما به هم بد گفتیم

ما حقیقت ها را زیر پا له کردیم،و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم

معلم برای سفید بودن برگ نقاشی ام تنبیهم کرد و همه به من خندیدند...اما من خدایی را کشیده بودم  که همه میگفتند دیدنی نیست*